Verloren - Laura van Dijk

Ik ben mezelf verloren, verloren onderweg
Waar ik als blanco canvas werd geboren, maar niet mocht zeggen wat ik zeg
Waarom luister je niet, je doet je eigen zin!
Waar ik dus maar mezelf verliet, en niet meer er tegenin

Je gaat, je doet, maskeert, ben niet meer van jezelf
Gewenst gedrag, omdat het moet, jezelf niet eens meer de helft
Je copy paste, bij elk persoon, bij iedereen om je heen
Niemand die je werkelijk leest, jemig, dat voelt zo enorm alleen

Totdat de dag kwam met een antwoord, ook al was deze ongewild
Maar waar je oude ik door werd vermoord, en de storm in je hoofd slaat op tilt
Maskeerde ik mijn ware zelf, om ongezien te zijn?
Was ik niets waard, niet eens de helft? wat voelde ik me klein

Ik was zo boos, vooral op mij, waarom deed ik dit toch al die jaren?
Ik maakte vooral de ander blij, terwijl zij wel zichzelf gebleven waren?
Dit moest stoppen, en wel meteen, dit was geen leven meer voor mij
Niet mezelf mogen zijn, voelt gemeen, en het maakte me eigenlijk niet eens blij

Het masker af, het is genoeg, ik neem afscheid van die ik
Al die tijd waarin mezelf vroeg, waarom het voelde of ik stik
Ik was mezelf dus niet, nooit echt geweest, geen ene hele keer
Dus ik neem afscheid van dat getemde beest, want hij doet me alleen maar zeer

Vanaf nu ben ik mezelf; makkelijker gezegd dan is gedaan
Wie was ik dan, nog niet eens de helft, wat dacht ik te vinden op die laan?
Want wat wil ik, vind ik en waar word ik nu echt heel erg blij van binnen van?
Nou: van stilte, rust en geen gepik, en mijn mening die ook gewoon kan

Welke muziek, welke kleur, wat was eigenlijk van mij?
Niets van dit alles, niet eens de geur, mij was vergaan in de maatschappij
Jezelf terugvinden, hoe moet dat dan, hoe gaat dat in zijn werk voor mij?
Het kost tijd, ik weet niet of ik het wel kan, stond er maar iemand aan mijn zij…

Het kostte tijd, wel heel veel jaar, maar het is me wel gelukt
Ik ben mezelf, ik ben haar en ben daarover nogal verrukt
Ik verloor mezelf, in anderen, omdat dit werd gewenst
Maar ik nam afscheid, ging veranderen en werd voor mezelf een beter mens

Ik hou van wie ik ben, nu wel echt helemaal mezelf
En jij die mij niet kent, loopt maar klakkeloos mee in het gewelf
Maar ik niet meer, ik loop mijn eigen gekozen pad
Want maskeren doe ik niet meer, mezelf zijn: dat is zat!

Ik verlies mezelf, soms nog wel, maar nu in interesses en muziek
En ben weg uit die hel, van al die ongewenste repliek
Ik mag er zijn, mijn eigen ik, met elk aspect en wil
Want ik kan zeggen, met heel mijn rikketik: ik ben eindelijk weer heel!

Jezelf verliezen, rouw en pijn, het komt zo op je pad
Het is zwaar, en echt niet fijn, maar eerlijk weet je wat:
Daardoor jezelf leren kennen en mogen zijn was het allemaal wel waard
Dus ik moedig je aan, al is het niet fijn, speel met jezelf een open kaart!

Voor nu zeg ik, het is goed, ik accepteer mezelf helemaal
Het leven gaat zoals het moet, niet meer met mijzelf meer aan de haal
Ik sluit het af, ga verder met mijn eigen authenticiteit
Het is goed zo en het is af, want ik raak mezelf nu echt nooit meer kwijt!