Dubbele diagnose

Duidelijk is in ieder geval dat dubbele diagnose, ofwel dubbele problematiek, moeilijk te diagnosticeren is. Veel mensen die beroepsmatig in de drugshulpverlening actief zijn, zijn van mening dat de prevalentie van drugsverslavingen in combinatie met psychische stoornissen toeneemt of in ieder geval beter herkend wordt. Op het Centrum Dubbele Problematiek is onderzoek gedaan naar het vóórkomen van verschillende psychiatrische aandoeningen. De meest voorkomende aandoeningen zijn schizofrenie (36,2%), persoonlijkheidsstoornissen (26,4%) en ADHD (14,6%). Dubbele problematiek komt voor bij:

• Problematisch middelengebruik
• Schizofrenie
• Psychotische stoornis NAO
• Pervasieve ontwikkelingsstoornis
• Cannabisverslaving
• Alcoholverslaving
• Polymiddelengebruik
• Zwakbegaafdheid
• Persoonlijkheidsstoornis

Diagnosticeren en behandelen dubbele problematiek

Zorgverlenende instanties zijn meestal niet toegerust om op de diagnostische en behandelbehoeften van deze groep cliënten in te spelen. Het drugsgebruik en het bijbehorende afwijkende gedrag domineren vaak het ziektebeeld en verbergen de psychiatrische symptomen. Daarnaast kan het misbruik van drank en/of drugs bepaalde symptomen veroorzaken die nauwelijks van psychiatrische stoornissen te onderscheiden zijn. Tot slot lijken ontwenningsverschijnselen vaak op psychiatrische stoornissen.

Zorgverleners zien de complexiteit van de (dubbele) problemen dus vaak over het hoofd of zijn niet in staat daarop adequaat te reageren. Hierdoor ontstaat een ‘draaideursituatie’. Mensen die dringend behandeling nodig hebben worden van de ene naar de andere instantie doorverwezen, terwijl hun situatie ondertussen verslechtert. Om die reden ontwikkelen we steeds meer expertise rond het diagnosticeren en behandelen van dubbele problematiek.