Ik verlies hem niet

ik verlies hem niet
zoals ik hem niet meer omarmen kan
ik verlies hem niet
zoals hij zacht in mij is aangemeerd
ik verlies niet wat er krachtig was en goed
ik omhels zijn herinnering

we dreven in gondels vol liefde
in Venetiaanse grachten
langs vergane glorie
paleizen in verval
we zijn aangemeerd 
en nooit meer dezelfde
jouw onmacht giet zich uit in mij
je was en bent voorgoed voorbij
ik koester wat er was