Schril contrast tussen lot en pril geluk - Mayra Yasmijn

Toekomstbeelden doemen op; oude visioenen jagen ons na
Start onderaan of klim naar de top, roep heel hard: ‘ik besta!’
Kom nader, treed toe: levenslustig, levendig
Het leven lang niet moe
Dat prille geluk van een nieuw leven
Ik voel mij nu nog altijd zweven
Tegemoet getreden met veel vreugde
Iets waar ik mijzelf echt op verheugde
Iets waar ik oprecht en liefdevol naar uitkeek
Voor ik voor de beklemmende mening van een ander bezweek
Het noodlot tartend; strevend naar een goede start
Daarna kwam de wrange smart.

Heel dierbaar, breekbaar; al is het voor heel even
Jij zit in mijn DNA verweven
Zo vertrouwd ook, herkenbaar zelfs, zo tastbaar
Dat maakt het ook zo ontzettend zwaar
Want tegelijkertijd toch zo ver weg…
Onderweg soms geluk, vaak vette pech
Eindpunt of begin
In feite niet geheel veelzeggend
Begin of eind en alles ertussenin
Even belangrijk, even dierbaar
Het gaat om pure levenszin!

Je bent niet vergeten
Jouw lach, jouw karakter, jouw uiterlijk
Ik mocht het niet weten
De herinnering aan jou blijft koesterend
Al is alles daaromheen verwoestend
De omstandigheden lieten het niet toe
Ik ten einde raad, jij nog lang niet levensmoe
leven en dood zijn allesomvattend
Reeds beëindigend of pas startend
De regels des levens keihard
Jij had helaas een valse start
Vandaar ook mijn diepe, bittere smart.

Bijna was ook ik er niet meer geweest
Voelde mij doods
Ik gaf de geest
Ik wilde er eigenlijk niet meer zijn
Het hele gebeuren gaf mij teveel pijn
Toch ga ik dwars tegen de feiten in
Pak mijzelf op en spreek mijzelf moed in
En beken nogmaals met de nodige tegenzin:
Al klinkt dit nog zo tegendraads en irreëel
En nog altijd doet het pijn; ontzettend veel
Ja, soms zelfs tegen beter weten in
Al met al; alles draait om levenszin!