Om te koesteren - © Gisele Vranckx

Terwijl de zon in mij schijnt
Verdwijnen er tranen vol ongeloof
Zolang was ik verdoofd

En als ik bij mezelf beland
Voelt het leven even lichter
Al ben ik moe van deze band

Die ik nooit echt voelen kon
In mij lacht de stilte
Weergaloze kilte

Mijn hart voelt warm
En gedragen
Door ploeter alle lagen

En kom uit bij
Wat ik nooit heb durven dromen
Zover ben ik nog nooit gekomen