Koestering - @ZandraZ

Wat koester ik?
Niet mijn depressies en niet mijn trauma’s. 
Niet de immer negatieve jeugdervaringen
ongemerkt komen de leuke momenten met oma’s
en positieve herinneringen als openbaringen.

Ik koester mijn Curaçaose jeugdvriendin als Nederlandse. Zij leerde mij dat het niet verschilt hoe vriendschap voelt. Vriendschap heeft een kleur of meerdere kleuren zelfs. Wederzijds respect ervaren is voor mij vriendschap.

Koester ik mijn vader, mijn moeder en zelfs mijn broer? Ze kleurden mijn leven ongewoon, ongeacht, ongestoord, ongehoord, onbedoeld. Ik koester hen omdat ik mijzelf nooit zou zijn geworden zonder hen. 

De zon scheen nimmer zo fel op mijn gelaat toen ik het licht zag.
Schaduwrijke dromen werden nachtmerries vulden elkaar aan in veranderen. 

Koester ik de eerste baan en mijn laatste werk waarmee ik geld ontving? 

Ik koester de knoester van de levensboom. 
De oesters braken open. 
De zon opent een bloem.
Koesteren ervaar ik als ongewoon 
Tegelijkertijd als doodgewoon.