Koesteren, nu & te laat - Geert Rutten

Hoor je stem als ik je zilver poets, heb hele
gesprekken als ik jouw stoofvlees maak.
Praat op ons vaste wandelingetje.
We lachen om dezelfde dingen.
Haal geen herinneringen op. Kan nog 
gewoon met je kletsen. Je geliefde kleding
draag ik tot het draad, geliefd servies was ik
steeds voorzichtiger.
Het laatste restje van je parfum spuit ik niet.
Koester het flesje en de leegte die ik rook in
je haren en je hals.
Knuffels met tranen van verdriet, geluk
de geur van lelies van Dale.

Ik poets je, draag je, je grammofoonplaten
draai ik. Wij dansen.
Jij bent in mij en in alle dingen. Heb enkel
zoete tranen, je bent te mooi voor bitter.
Een kus in gedachte.