Het Hart & het Licht - Suzanne van der Velde

Langzaam duw je ze weg. De ‘Wat kan je zelf doen?’ en ‘De hele wereld kan zich niet aan jouw aanpassen’. De nutteloze, maar negatieve, zinnen waaruit vooral een oordeel spreekt van niet goed genoeg. Jarenlang was alles niet goed genoeg. Maar daar doen we niet meer aan, aan niet goed genoeg. We gaan voor precies goed.

Veranderde vragen: ‘Wat heb je al gedaan?’ en ‘Kan ik iets doen om jou te helpen?’ Een standpunt en visie vanuit het licht. Vanuit het rotsvaste geloof dat er tussen alle verstrengelde, verdorde takken een levend, groen en groeiend hart zit. Een hart dat nog altijd de wil heeft om de groene boom te worden die hem ooit als toekomst is beloofd.

Warmte. Het Licht brengt warmte en langzaamaan ziet iedereen de jonge, groene takjes verschijnen uit die verdorde kluwen takken. Vele hadden de toekomst allang opgegeven, het is verdord, geen groeikansen meer. Maar het Licht geloofde in het Hart zelfs wanneer het Hart niet meer geloofde in zichzelf: “Ik ben toch al verdord”.

“Ik geloof in jou” zegt het Licht. Soms schreeuwend, soms fluisterend maar altijd die positieve boodschap aan het Hart dat leeft in de verdorde kluwen takken. Zo versiert het Licht die oude takken met lichtjes, stuk voor stuk beloftes van hoop en groei. Dat op een dag de kluwen oude takken niets meer is dan een bescherming voor de wortels.

Langzaam kijkt het Hart op en om zich heen. Het Licht heeft gelijk gehad, ik kan nog groeien. Een zacht briesje laat het Hart voelen dat het leeft en groeit. Niet meer vast in het midden van die kluwen verdorde takken, maar voorzichtig eruit. Warmte, niet alleen van het Licht, maar ook van de zon. Het begin van die mooie toekomst die ooit was beloofd.

Ik groei.
Ik leef!