Harige slingerarmpjes - Satu de Graaf

De aap en de wetenschapper

Oudejaarsdag
14:00

Ze is de enige wetenschapper op het laboratorium die met de jaarwisseling wil werken. Graag zelfs. Feestdagen hebben slechts betekenis voor degenen die sociale kringen bevolken of ambiëren. Ineens worden familiefoto’s en prullaria op hun werkplekken van persoonlijke verhalen voorzien. Haar bureau is vrij van onzin. Goede voornemens? Overbodig; haar dagen zijn al gevuld met nuttige bezigheden.

23:55

Over de rand van haar bril kijkt ze de ruimte rond. Langs de wanden staan rekken met verticaal gestapelde bakken. Honderden ratten en muizen schuifelen door de doorzichtige  plastic verblijven. In een hoek staat een hondenkennel. De bewoner, een jonge mensaap, demonstreert tijdens experimenten duidelijk hoe een gebrek aan hechting de ontwikkeling beïnvloedt. Dagelijks plaatsen de onderzoekers hem in een speelruimte. Aapjes met een moederfiguur gaan direct spelen en ontdekken; deze chimp is doorlopend gestrest en blijft bang in een hoekje zitten tot hij terug mag naar zijn kooi. Regelmatig verkiest hij een harig kussen boven voedsel, dan klampt hij zich vast aan het levenloze voorwerp. Omdat het aapje weigert te eten, noteert de wetenschapper de verwachting dat hij het einde van de maand niet zal halen.

00:00

Het geknal barst los en daarmee de onrust in de proefdierfaciliteit. Krijsend trekt de kleine chimp aan de spijlen van zijn kooi. Het geluid van panisch krassende dierennagels in de knaagdierbakken vult de stiltes tussen de knallen. De wetenschapper kijkt verstoord op van haar notities. Ze pakt het harige kussen en opent de kennel. Achter het raam schittert veelkleurig vuurwerk. De chimp reikt verlangend zijn armen uit. Maar zijn knuistjes negeren het kussen en grijpen de witte mouw. Snel klimt het aapje omhoog. Geschrokken wil de wetenschapper het dier van zich af trekken, maar de harige slingerarmpjes zitten muurvast om haar nek.

Nieuwjaarsdag
00:05

Met zijn spillebeentjes om de wetenschapper heen geklemd en zijn tenen gekruld om de plooien van haar labjas, is de chimp eindelijk gestopt met gillen. Het verrast haar dat ze zijn warme, lichte druk op haar lijf niet als vervelend ervaart. Net boven haar kraag raakt zijn blote huid de hare. Zijn vacht voelt zacht en lief. Met de onwennige intimiteit van de chimp om haar hals, voorziet de wetenschapper alle ratten en muizen van een extraatje. Honderden tandjes knagen in koor. Ze heeft haar taak volbracht, de vuurwerkstress is tot een minimum beperkt. Het aapje moet nu terug in zijn kooi. Maar wat de wetenschapper ook probeert; hij gaat niet. Het kussen volstaat niet meer nu hij de geruststelling van een kalme hartslag tegen zijn wang en de bescherming van een volwassen dier heeft gevoeld.

02:00

De knallen zijn uitgestorven. De knaagdieren liggen met volle buikjes tegen elkaar aan te slapen. De wetenschapper gooit een bananenschil weg en trekt haar jas aan. Zachtjes sluit ze de deur achter zich en loopt ongezien naar buiten. In hun afwezigheid zien haar collega’s niet hoe een plukje zwart piekhaar nog net boven haar sjaal uit steekt. Onder haar jas drukt het tevreden babyaapje zich stevig tegen haar aan.

EINDE