Puzzelen met de cliënt voor die unieke aanpak

“Dat de kliniek “mijn ding” is, daar kwam ik achter toen ik werkzaam was bij Brijder kliniek in Den Haag. Dat continue schakelen met verschillende disciplines, de zelfstandigheid, maar ook het samen als een hecht team werken aan een betere gezondheid van cliënten, het intensieve contact met cliënten geeft mij energie én voldoening.”

Centrum Intensieve Behandeling

Cliënten van de afdeling Centrum Intensieve Behandeling hebben al een lange zorghistorie. Er is sprake van hechtingsproblematiek in combinatie met een persoonlijkheidsproblematiek, en autisme of PTSS. Het CIB richt zich voornamelijk op ernstige persoonlijkheids- problematiek, die voor ontwrichting zorgt in de behandelrelatie. Jarenlange tweedelijnsbehandelingen zorgden voor te weinig progressie, cliënten zijn soms een gevaar voor zichzelf of voor anderen. Dit zorgt voor allerlei ontwrichte situaties. Cliënten zijn vaak ook een bekende van de politie, crisisdienst, ambulance. Op enig moment weet de verwijzer ook niet meer wat die moet doen. Het Centrum Intensieve Behandeling komt dan in beeld. Het CIB is gespecialiseerd in de behandeling van deze cliënten. Veel aandacht voor emotieregulatie is daar een wezenlijk onderdeel van. Dit gebeurt via de vaktherapieën; cliënten krijgen individuele vaktherapie en er zijn elke dag emotieregulatie-groepen.

Een dag bij het CIB

Een voor een druppelen activiteitenbegeleiders, verpleegkundigen, artsen, psychiaters binnen voor de overdracht. Vaste prik: elke ochtend begint om 08:45 uur de ochtendoverdracht met alle disciplines. “Vanuit verschillende vakgebieden kijken collega’s naar onze cliënten. Hun observaties neem ik mee in de individuele afspraken met cliënten. Het liefst zie en spreek ik ze vaker, maar daar heb ik meer collega’s voor nodig. In een week zijn veel momenten dat je met je collega’s afstemt. Waar staan we, wat zijn we aan het doen, hoe verloopt de behandeling en moeten we onze behandelstrategie wellicht aanpassen zijn vragen die tijdens deze behandelevaluaties aan bod komen. Ook bespreken we wat de doelen zijn voor de komende periode.”

Keuze was snel gemaakt

Mechteld studeerde klinisch psychologie en moest toen een keuze maken. “Onderzoek gaan doen en een PhD gaan behalen of werken bij een verslavingskliniek. Ik ben een mensenmens, ik houd van het onderling contact. Dus de keuze was snel gemaakt. En dan kon ik ook gaan doen wat ik leuk vind: een puzzel maken, samen met degene tegenover me. Wat zijn de mogelijkheden, wat heb je al gedaan, wat kunnen we doen? Iedere cliënt vraagt een eigen unieke aanpak. Er wordt een beroep gedaan op mijn kennis, inventiviteit en op de meedenkkracht van collega’s.”

Waarom zou elke GZ-psycholoog op het CIB moeten werken?

“Elke psycholoog zou deze problematiek en de complexiteit ervan een keer gezien moet hebben. Je moet stevig in je schoenen staan, mag of misschien wel moet jezelf blijven en je mag confronterend zijn in de gesprekken. Het kan heftig en soms spannend zijn, maar ik denk dat het je behandelblik ontzettend verruimd. Die nieuwe kennis komt ook van pas als je met minder heftige problematiek te maken krijgt. Tuurlijk is het soms mentaal vermoeiend, maar je bent constant bezig met verschillende aspecten, er wordt een beroep gedaan op allerlei vaardigheden. Een dag op het CIB vliegt voorbij.”

Contact aangaan en vertrouwen opbouwen, daar gaat het om 

Mechteld beseft goed dat cliënten in de onderlinge gesprekken niet alles delen en dat cliënten bij bv de verpleging ander gedrag laten zien. “Als ze jou uiteindelijk in vertrouwen durven te nemen en dat ze ook de meest heftige dingen uit het verleden durven te delen wat ze vaak in jaren niet gedaan hebben, dan zie je iets van hun schouders afvallen. Er is een ingang, het is een fragiele eerste stap. Daar krijg ik energie van en kijk ik dan trots op terug. Leuk al die protocollen, maar het contact aangaan en vertrouwen opbouwen, daar gaat het om.”