“Iedere dag moet ik iets nieuws verzinnen”
“Op Dorestad werken is heel dynamisch. De ene cliënt is de andere niet. Je hebt niets aan een stappenplan, interventies of een protocol. Binnen het vakgebied van ergotherapie wordt daar veel mee gewerkt. De cliënten van Dorestad verschillen zo van elkaar, dat je bij elke cliënt wel wat nieuws moet verzinnen. Dat vind ik geweldig leuk.”
Btissame Mizab (24 jaar) vertelt enthousiast over haar werk. “Ik heb binnen de opleiding ergotherapie altijd al feeling gehad met de doelgroep zoals die binnen Dorestad behandeld wordt. Toen ik de vacature zag heb ik meteen gesolliciteerd. Dat is nu 4 jaar geleden.”
Ergotherapie is gericht op het bevorderen of herstellen van zelfredzaamheid. De ergotherapeut leert een cliënt hoe een activiteit anders uitgevoerd kan worden óf hoe een hulpmiddel (bv aankleedhulpmiddelen, sta-op stoelen, aangepast bestek of grijpers) gebruikt kan worden zodat de cliënt activiteiten weer zoveel mogelijk zelfstandig kan uitvoeren.
Dorestad is een Haags verpleeghuis (onderdeel van Parnassia) voor mensen met een psychiatrische aandoening in combinatie met een lichamelijke ziekte of beperking. Ook mensen met een psychiatrische aandoening die tijdelijk verpleeghuiszorg nodig hebben, bijvoorbeeld na een operatie in een ziekenhuis, verblijven tijdelijk in Dorestad.
Rolstoelenboer
“Toen ik begon bij met ergotherapie op Dorestad was ik de ‘rolstoelenboer’ en alleen daar maar mee bezig”, glimlacht Btissame bij de herinnering. “Ik kreeg de ruimte om zelf dingen op te zetten vanuit mijn eigen vakgebied. Een geweldige kans voor mij, maar ook voor de cliënten. Per cliënt kijk ik waar die tegenaan loopt in het dagelijks leven en probeer daar een oplossing voor te vinden. Dit vergroot de zelfredzaamheid en ook eigenwaarde van de cliënt. Ik observeer, ik doe checks en geef adviezen en terugkoppeling aan de verpleging hoe we iedere cliënt het beste kunnen ondersteunen. Soms zet ik hierbij ook hulpmiddelen in, zodat de cliënt het zelf kan blijven doen. Met de revalidanten ga ik ook mee op huisbezoek om te kijken of er in huis nog dingen aangepast kunnen worden.”
Samenwerken is aanvullen
Iedereen op Dorestad is vanuit zijn of haar expertise bezig met het welbevinden van de cliënt, zoals dat zo mooi heet. “Ik werk 1-op-1 samen met fysiotherapie en overleg veel met de artsen en verpleging. Die vragen mij om advies en hulpmiddelen. Over en weer, maar altijd in samenspraak zijn we bezig met het zelfredzaam houden en soms maken van onze cliënten.”
Weer zelfredzaam maken?
De (beroeps)trots straalt van Btissame af bij het vertellen van dit verhaal. “Er was een vrouw van ongeveer veertig jaar, opgenomen als bewoner. Zij lag eigenlijk al jarenlang op bed. Het was eigenlijk zo’n casus van ‘dat het ok was dat zij op bed lag.’ Best wel heftig, zo jong nog en dan al in een verpleeghuis. Ik wilde kijken of ik iets aan haar situatie kon doen. Stapje voor stapje ben ik begonnen met het vergroten van haar belastbaarheid en aanpassen van haar dagstructuur. En nu, jaren later, heeft ze een eigen fiets gekocht, gaat naar het winkelcentrum, en onderneemt weer dingen. Zo mooi.”
Ruimte voor ontwikkeling
“Wat ik fijn vind, is dat ik hier de ruimte én mogelijkheden krijg om te groeien. Ik heb een paar jaar geleden een verdieping gedaan op handtherapie. En nu ben ik mij aan het verdiepen in wondzorg, omdat ik ook veel doe met decubitus (doorligwonden). Ik vind het leuk om mij te verdiepen in verschillende onderwerpen en daar is ook ruimte voor bij Parnassia.”, aldus Btissame. “Ik ben na mijn opleiding meteen bij Parnassia gestart en niet meer weggegaan. Waarom zou ik?”
Psychiatrie afschrikwekkend?
Btissame vindt het jammer dat er in zijn algemeenheid een vertekend beeld is van de psychiatrie en dat men daarom niet de moeite neemt om te solliciteren. “Men vindt psychiatrie en dus de cliënten met psychische problemen en soms ook nog lichamelijke klachten blijkbaar afschrikwekkend. Als je hier een paar weken werkt, dan zul je zien dat dit helemaal niet het geval is. Geen dag hetzelfde, je leert omgaan met verschillende mensen en situaties, je wordt uitgedaagd om met oplossingen te komen. Mijn cliënten zijn dankbaar en laten me dat merken. Ik maak verschil. Dat geeft voldoening. Wat wil je nog meer?”